donderdag 7 januari 2016

En nog wat foto's



                                                   Tenerife
                                               high seas
                                             Blackie (en consorten)



                                               kerstmaaltijd mmmmm



                                                        sfeerplaatjes
                                                         aankomst Bonaire






                                                en dan feest

                                               en Bonaire toeristenplaatjes







                                                 afscheid na ruim 'n maand (30 dec.)

woensdag 6 januari 2016

De Challenge is volbracht!

De Challenge is volbracht!

Op 29 november rond 09.15u zijn we uit Santa Cruz op Tenerife vertrokken om te beginnen aan onze grote oversteek. Spannend, wat een avontuur want je weet nooit wat voor je ligt. Na 30 dagen en nachten zijn we 28 december rond 10.00u veilig op Bonaire aangekomen.

Vertrek
We zijn vanuit Nederland de 25e op Tenerife geland. Na dagen van inkopen en verdere voorbereidingen was het zondag 29 november dan eindelijk zover: we vertrokken voor onze reis naar Bonaire. Koers grofweg 240 gr. richting westelijk van Kaap Verdie.
Het begon al goed; na een uur waren we beiden al licht zeeziek en ik moest zelfs al een tabletje nemen. Het inslingeren duurde zo’n twee dagen en de derde dag was er eindelijk weer eentje van “honger en energie”.

Reis deel 1
Over het algemeen waren onze eerste twee weken (tot 16 dec) van de reis rustig met een periode van 30u met totale windstilte en een periode van 3 dagen en nachten van praktisch geen wind. De andere dagen 10-20 knopen wind. Later hebben we berekend dat we over deze periode gemiddeld zo’n 4 knopen p.u. hebben gehaald. Achteraf gezien niet zo langzaam als we toen dachten....
Vermeldenswaard is ook nog de drie dagen en nachten dat de zon en het zicht geblokt werd door zeer fijn saharazand dat echt overal in ging zitten. Het hele schip was beige/gelig.

Reis deel 2
Het tweede gedeelte van onze reis kan samengevat worden als ruw met veel regen en wind. Zeg maar tussen de 20/25 en 30/35 knopen. Veel reven dus. Golven van 5-6 mtr die constant van (half)achter tegen het schip aan beuken of je vooruit stuwen. Hierdoor hebben we, qua afstand, wel veel goed gemaakt maar het was ook zeer vermoeiend. Slapen gaat slecht, eten en drinken kost veel concentratie en het proberen te bewaren van je evenwicht kost heel veel energie. Daarentegen: prachtige sterrenhemels waarin de melkweg ongelooflijk zichtbaar is.  

Blackie
Blackie verdient een aparte column. Een koereiger die, 14 dec. midden op de oceaan, met familie op ons zonnepaneel landde maar, in tegenstelling tot de rest van de groep, besloot om bij ons te blijven. Hij/zij is twee dagen en nachten bij ons gebleven en we hebben veel plezier aan het diertje beleefd. Blackie was totaal niet bang, verkende het schip of we er nu bij zaten of niet, en moest zelfs weggeduwd worden als hij de kajuit in wilde. (Op een of andere rare manier was dat blijkbaar zijn doel geworden).
Na twee dagen niet eten of drinken probeerde hij nog uit te vliegen maar was waarschijnlijk al te verzwakt, de tweede landing terug aan boord mislukte totaal waarna Blackie afdreef de verte in.
We waren allebei nogal van slag (al lieten we dat niet echt direct merken .... ).

Algemeen
Over het algemeen is onze “Oceaan-Challenge” goed verlopen. We hebben genoten van prachtige kleuren van het water en de luchten, van scholen dolfijnen die ons blij maakten en natuurlijk van Blackie. Zwaar was het strenge rantsoen dat we onszelf na de eerste 9 dagen hadden opgelegd. Na een drie weken begin je te dromen van een grote bief met friet, vers fruit en bovenal (bij het gebrek aan een werkende koelkast) een koud biertje. Dus: voor alle mindfullness-seekers: ga eens een paar weken op rantsoen zeilen. Je zult echt alles gaan waarderen, van 1 dropje tot een minipakje fruitsap!

Het zit erop.
Na een voorbereiding van twee jaar hebben we dit jaar toch in drie etappes ons doel gehaald: Bonaire.
Het eerste en zwaarste gedeelte (zomer 2015)van Stellendam naar A Coruna. Het tweede gedeelte (okt.2015) met opstapper Eliza naar Tenerife. En tenslotte het sluitstuk; in december van Tenerife naar Bonaire.
We hebben aandacht gevraagd voor de plastic soup en het grote probleem dat dat nu (en in de toekomst) vormt.
We hebben heel interessante mensen leren kennen en hebben gigantisch veel geleerd.
Sponsoren: dank. Dankzij jullie was het net allemaal wat makkelijker (financieel) haalbaar en hebben we een goed doel kunnen steunen.
En aan jullie lezers, (we hebben ruim tienduizend bezoekers op de blog gehad), fijn dat jullie bij ons waren en ons gevolgd hebben.
En, met haperende weersinformatie, waren we zonder het thuisfront waarschijnlijk niet eens op Bonaire gekomen, dus hoe kunnen we die ooit genoeg bedanken?

Jos is op Bonaire gebleven om een nieuwe toekomst op te bouwen en ik ben oudjaar veilig op Schiphol geland om mijn goede leven in het vertrouwde Nederland weer op te pakken. Maf dat we elkaar nu een stuk minder zullen zien als je net een maand met elkaar op een paar vierkant meter hebt doorgebracht. Ach, onze vriendschap kan dat na alles wel hebben.

VEERDOONUTTOCHMER
Hier ga ik eindigen zoals we ooit in een wilde bui in de kroeg begonnen zijn: wij gaan de oceaan over en gaan “iets heel bijzonders” doen. (en mijn tip aan jullie: heb je een droom: doe het!!)
Onze naam daarvoor was in het Limburgs “veer doon ut toch mer” wat zoiets betekent als: “wij doen het toch maar”. Met andere woorden: doe en maak je dromen waar en misschien moet ik zeggen:
julliedoonuttochmer”:

Saluut, de groeten, goodbye, auf wiedersehn, au revoir, allee nog eentje dan: hajje
Ed

PS: foto’s en films volgen binnenkort.